تاثیر بتایین بر میزان دفع اووسیست در بیماری کوکسیدیوز و عملکرد جوجه های گوشتی

هدف : تعیین اثر بتایین بر عملکرد و میزان دفع اووسیست در جوجه‌های گوشتی مبتلا به بیماری کوکسیدیوز. طرح : آزمایش فاکتوریل (4×2) در قالب طرح کاملا تصادفی حیوانات: سیصد و شصت قطعه جوجه گوشتی نرسویه راس. روش : سیصد و شصت قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به 8 تیمار آزمایشی تقسیم شدند طرح شامل چهار سطح بتایین (صفر 05/0، 10/0 و 15/0 درصد) و دو سطح سالینومایسین (0 , 66ppm) با 3 تکرار و 15 قطعه در هر تکرار داخل هر تیمار بود در سن 28 روزگی همه جوجه‌ها با تعداد 200000 اووسیست ایمریا ماگزیما چالش شدند. از 35 روزگی به مدت 5 روز از هر تکرار نمونه مدفوع جهت شمارش اووسیست جمع‌آوری گردید برای اندازه‌گیری عملکرد در پایان هر هفته میزان خوراک مصرفی، وزن زنده و افزایش وزن مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری : با استفاده از نرم‌افزار SAS صورت گرفت و مقایسه میانگینها نیز با تست دانکن انجام شد. نتایج : نتایج نشان دادند که مصرف خوراک وزن زنده و افزایش وزن در جوجه‌های آلوده‌ای که سالینومایسین و بتایین دریافت کرده بودند، بهتر از جوجه‌هایی بود که بتایین با سالینومایسین را به تنهایی دریافت کرده بودند (P0/05). نتیجه‌گیری : بتایین جیره غذایی موجب بهبود عملکرد (وزن بدن، افزایش خوراک مصرفی و ضریب تبدیل) در جوجه‌های آلوده به کوکسیدیوز می‌شود اما بر عملکرد جوجه‌های گوشتی سالم تاثیری ندارد. همچنین بتایین جیره بر روی میزان دفع اووسیست مدفوع بی تاثیر است . با توجه به خاصیت سینرژیستی بتایین و سالینومایسین، توصیه می‌شود در پیشگیری از بیماری کوکسیدیوز این دو ماده به صورت توام به میزان 15/0 درصد بتایین و ppm66 سالینومایسین در جیره غذایی طیور استفاده شود. اگر هدف کنترل بیماری کوکسیدیوز و جلوگیری از ادامه روند بیماری است توصیه می‌شود از داروهای یونوفور قویتر از سالینومایسین نظیر مادورامایسین استفاده شود.